Pertsonak eta enpresak gero eta gehiago jabetzen dira arrisku horietaz eta horiei aurre egiteko prestatzen ari dira, entrenatzen eta segurtasun geruza gehiago sortuz, baina erakunde publikoek gauza bera egiten al dute?

Duela gutxi, Sevillako Udaleko sistema informatikoen bahiketa ezagutu zen, Lockbit izeneko hacker talde ezagun batek egina.

Egia esan, zibersegurtasunaren gakoa, langileak alderdi honetan trebatzeaz gain, zuzenean datuen segurtasuna defendatzeko berariaz prestatutako giza baliabideak izatea da. Hor dago lehen arazoa, erakunde publikoek dituzten soldatak eta zerbitzuak erakunde pribatuek dutenaren oso azpitik daudelako.

Egia da iaz Gobernuak Zibersegurtasun Plan Nazionala onartu zuela, herrialdeko erakunde eta entitate guztien artean ekintza prozesu uniforme bat ezartzea helburu duena. Eta helburua ona bada ere, lege hau duela urtebete pasatxo onartu zen, beraz, Espainia oso atzeratuta dago ziberkriminalek dituzten gaitasun eta sistemetan.

Aldi berean, esperientzia eta baliabide faltagatik, erakunde publikoek ez dituzte behar bezala kudeatzen dituzten ahultasunak, eta horregatik normala da erasotzaileek aprobetxatzea eta helburuak errepikatzea, Sevillan gertatu den bezala. Segurtasun prebentiboak udalen eta gainerako erakunde publikoen zutabeetako bat izan behar du, eta berehala ezartzea.

Egia da Espainian behintzat babes eza ez dela zigorrekin zigortzen, eta, beraz, enpresei isunak jartzen zaizkie erabiltzaileen datuak filtratzen direnean. Beharbada, planteamenduak bestelakoa izan beharko luke, eta gobernuak eta herritarrak ordezkatzen dituzten beste erakunde batzuk izan beharko lukete lehenak adibidea jartzen eta behar bezala hornitzen zibersegurtasun gaietan.